XI. Wszystko zmienilo sie, kiedy pojawil sie Kamil.

Słońce prażyło, lekki wiatr rozwiewał kosmyki włosów, a Tośka z Gabrielą leżały na piekącym piasku i obserwowały Kamila i Wojtka. Obaj przyjmujący siedzieli w wodzie tuż przy samym brzegu tyłem do plaży. Zawzięcie o czymś rozmawiali. Antonina była pewna, że brązowy medalista Mistrzostw Polski po raz kolejny próbuje przekonać Kwasowskiego do swoich racji. Po chwili jednak powieki Iwanownej opadły i dziewczyna ucięła sobie drzemkę. Niestety, nie trwała ona długo, a Kazanka została brutalnie obudzona. W trakcie snu poczuła na swoim ciele mokrą piłkę do siatkówki. Poderwała się na łokciach w górę i spojrzała w stronę grupy przyjaciół. Gabriela, Kamil i Wojciech stali kilka metrów od Antoniny i grali w plażówkę. Teraz jednak piłka uciekła im i musieli przerwać rozgrywki. Sekundę później stał przed nią Włodarczyk wyciągając ręce przed siebie, by odebrać od dziewczyny.

-Włodarczyk, czy ciebie do końca pojebało?! - naskoczyła na niego Kazanka.

-Tośka, o co ci, kurwa, znowu chodzi?!

-Wiem, że uderzyłeś mnie tą piłką specjalnie!
-Tak to my się bawić nie będziemy.
Włodarczyk nie czekał ani chwili. Złapał dziewczynę w pasie i przewiesił sobie na ramieniu. Podszedł do brzegu morza, a następnie wrzucił blondynkę do wody.
-Nienawidzę cię, kretynie!
Kazanka szybko wyskoczyła z wody i podbiegła do oddalającego się przyjmującego. Popchnęła go do tyłu i zaczęła wywód:
-Co ty sobie myślisz? Że jak byłeś mistrzem Austrii, mistrzem Polski, teraz brązowym medalistą i że dostałeś powołanie od Antigi to możesz wszystko?! Chyba cię posrało, idioto! Ja nie wiem, jak Ryśka z tobą wytrzymuje, ty bezmózgi kretynie. - Wojtek był już coraz bliżej brzegu. - A, no tak. Bo ty nie myślisz, tym co masz, a raczej czego nie masz w głowie. Ty myślisz tym, co masz w spodniach! Nie rozumiem Kamila, ja się może z tobą przyjaźnić.
I to popchnięcie Wojtka było ostatnim, gdyż siatkarz wpadł do morza. Kłótnia pewnie trwałaby dalej, gdyby nie interwencja Gabrieli i Kamila. Husko i Kwasowski zaraz pojawili się obok kłócących się i próbowali opanować sytuację.

-Albo pogadacie i wyjaśnicie sobie wszystko... - zaczął Bielszczanin. - ... albo my z Gab wracamy do Polski, a was tutaj zostawiamy.

-Kochanie, chyba żartujesz! - oburzył się Wojtek.

-Nie, nie żartuję.

Gabriela razem z Kamilem szybko pozbierali swoje rzeczy i odeszli od swoich partnerów. Włodarczyk głośno westchnął. Spojrzał na Antoninę i bił się sam ze sobą. Wyjawić jej prawdę? Wyjaśnić wszystko teraz? I najważniejsze: zakopać topór wojenny raz na zawsze?

-Chodź.

Oddalili się do pobliskiej przystani. Usiedli na drewnianym pomoście i przez chwilę się do siebie nie odzywali. Siatkarz chciał tyle powiedzieć, ale nie potrafił. Dziewczyna natomiast nie była co do tego wszystkiego pewna. W jej głowie krążyła myśl, że jeśli wyjawi mu całą prawdę, i on ją znienawidzi, i Gab.. a przyjaciółki stracić nie chciała i nie mogła. Od zawsze sobie powtarzały, że żaden facet nie jest wart zachwiania ich przyjaźni.

-Nie wiem od czego zacząć... - powiedział cicho.

-Najlepiej od początku.

-Tośka, słuchaj. Mam wrażenie, że to wszystko zaczęło się na koniec sezonu... Wtedy na imprezie... 

-Wojtek... miałam ci tego nie mówić, ale jeśli to ma coś zmienić... nie chcę stracić Gabi, ale... do pewnego czasu byłeś dla mnie cholernie ważną osobą... Ja... ja się w tobie zakochałam. - przyznała, a wojtkowe oczy poszerzyły się. - Wszystko zmieniło się, kiedy pojawił się Kamil. Dzięki niemu zaczęłam na ciebie patrzeć tylko jak na chłopaka przyjaciółki. Kamil jest dla mnie bardzo ważny, ale nie jestem tego wszystkiego pewna i po prostu nie okazuję tych uczuć jak on. Wiem, że go to boli, ale ja nie chcę się po raz kolejny przejechać. Teraz pojawił się znów Borys...

-Tosia... powiem ci jak to wygląda z mojej strony. Wiesz, dlaczego się tak zachowuję? - zapytał, a dziewczyna spojrzała na niego. - Bo boję się o Kamila. O to, że nie będzie miał dla mnie czasu. O to, że jeśli wam nie wyjdzie to on będzie cierpiał...

-Nie pamiętasz, co się stało na tej imprezie na koniec sezonu... - bardziej stwierdziła niż zapytała.

I zawahał się: powiedzieć jej, że doskonale wszystko pamięta, czy może udawać i liczyć na to, że Gabriela nigdy się nie dowie prawdy.

-Iwa... - powiedział do niej tak, jak mówił Borys. Dziewczynę przeszły ciarki. - Ja pamiętam. Pamiętam, że cię wtedy pocałowałem. I przepraszam za to teraz. Tosia, to był impuls, nie wiem dlaczego to zrobiłem. Wiem, że postąpiłem źle wobec Gab. I szczerze, mam nadzieję, że się o tym nie dowie, bo cholernie, ale to cholernie mi na niej zależy.

Antonina zaczęła w tym momencie głośno kasłać. Włodarczyk wystraszył się nie na żarty.

-Tośka, powiedziałaś coś Gabryśce?!

-Oszalałeś? Nie dość, że ciebie kopnęłaby w dupę to jeszcze byłaby wściekła na mnie. 

-Dlaczego wtedy płakałaś?

-Ja w ogóle na tę imprezę nie chciałam przyjeżdżać... - westchnęła. - Już wtedy coś do ciebie czułam. Bałam się, że nie wytrzymam.

-Powiedz mi... czujesz coś nadal do mnie?

-Aktualnie nienawidzę cię, Włodarczyk. - zaśmiała się.

-Czyli wszystko wraca do normy.

-Chciałabym, aby wszystko było tak jak kiedyś. Że jesteśmy przyjaciółmi.

-I obiecuję ci, że tak będzie.

Po około godzinie rozmowy Antonina i Wojciech udali się w drogę powrotną do hotelu. Iwanownej ulżyło. Wyrzuciła z siebie wszystkie żale i poczuła wielką ulgę. Włodarczyk natomiast dowiedział się w końcu o co tak na prawdę chodziło Kazance. Schlebiało mu to, że dziewczyna się w nim zadurzyła, jednak obawiał się, że może to zachwiać jego związek z Gabrielą. Mimo że nie czuł nic do blondynki, bał się, że Husko może mu nie zaufać. Kiedy wracali do tymczasowego miejsca pobytu, zaczepił ich starszy mężczyzna.

-La belleza de ustedes pareja! De donde viniste? - zapytał po hiszpańsku. Wojciech niewiele rozumiał z tego języka, ale liczył, że Antonina popisze się jego znajomością.

-Gracias. Nosotros somos de Polaco.

-Polonia! Polonia es un país hermoso! Que tengas un buen día!

-Gracias.

-Co on gadał? - zapytał siatkarz wciąż obracając się za mężczyzną.

-A takie tam głupoty.. - zaśmiała się. - Stwierdził, że jesteśmy ładną parą i pytał skąd przyjechaliśmy.

-Oj, Tośka, Tośka...

*

Gabriela i Kamil udali się na obiad. Po zjedzonym posiłku postanowili spędzić popołudnie przy hotelowym basenie. Kwasowski cieszył się na wspólnie spędzony czas z Husko. Mimo że nie czuł do niej już tego, co kiedyś, dziewczyna dalej była dla niego ważną osobą, do której mógł w każdej chwili przyjść i porozmawiać. Oboje martwili się o swoich partnerów. Przyjmujący nawet nie wiedział, czy z Iwanowną są nadal razem. Ta relacja nie była dla niego normalna. Miał nadzieję, że dziewczyna wszystko sobie wyjaśni z jego przyjacielem. Chciał, by na tym urlopie odpoczęli, a nie ciągle kłócili się.

-A jeśli się nie pogodzą? - zapytał leżąc na leżaku obok szatynki.

-To już nie wiem, co zrobimy... Dziś myślałam, że Wojtek wybuchnie i coś jej zrobi.

-Co się stało?

-Tośka zastała nas rano w dosyć... hm... intymnej sytuacji.

-Przyłapała was na seksie? - Kwasowski zaczął się śmiać.

-Niestety... - na twarz Gabrieli wpłynął ogromny rumieniec.

-Dziewczyna musi mieć teraz niezłą traumę... zobaczyć gołą dupę Władka...

Po chwili Gabriela ujrzała Wojtka. Szedł pewnie w ich kierunku z uśmiechem na twarzy. Czuła, że wszystko sobie z Antonią wyjaśnili i od teraz już wszystko będzie w porządku.

Pobyt w Hiszpanii trwał jeszcze tydzień. Później we czwórkę wrócili do Polski. Kontakty Wojtka i Tośki były poprawne. Nie kłócili się, nie dogryzali sobie nawzajem. Potrzeba było jednak czasu, by stali się przyjaciółmi, tak jak kiedyś. Na początku lipca Wojtek wyjechał razem z Kadrą B do Danii na rozgrywki Ligi Europejskiej, aby pod koniec sierpnia razem z drużyną Stephane'a Antingi bra udział w Memoriale Wagnera. Niestety dla Wojtka, szansę na Puchar Świata dostał Artur Szalpuk.
Ostatnie dni miesiąca Wojciech spędził na przeprowadzce. Pomagał mu Kamil. Przewiezienie wszystkich rzeczy z Bełchatowa do Lubina zajęło im dwa dni.
Iwanowna natomiast już od dwóch tygodni mieszkała we Wrocławiu. Rozpoczęła nowy kierunek studiów na innej uczelni. Kiedy Włodarczyk razem z Kwasowskim skończyli przenoszenie rzeczy, Bielszczanin postanowił odwiedzić Kazankę. W jednej z wrocławskich kwiaciarni kupił ogromny bukiet herbacianych róż. Stanął przed drzwiami mieszkania numer dwadzieścia trzy i zadzwonił dzwonkiem. Po chwili blondynka otwarła mu drzwi w samym ręczniku.
-Takiego powitania się nie spodziewałem, ale nie powiem, miło... - zaśmiał się na widok dziewczyny.
-Kamil?! Co ty tu robisz?
-Pomagałem Wojtkowi rzeczy przewozić do Lubina. Nie cieszysz się?
-Pewnie, że się cieszę, głuptasie!
Kwasowski wręczył Antoninie kwiaty, a gdy ta wstawiła je do wazonu przyciągnął ją do siebie i zachłannie pocałował. Tak bardzo za nią tęsknił!
-Wyczułaś, że przyjadę, że wyskoczyłaś w samym ręczniku?
-Kwasowski, lecz się.

***

Bry, nie spodziewałam się, że napiszę to tak szybko.
Nie ukrywam, że martwi mnie trochę liczba komentarzy pod ostatnim rozdziałem.
Ucieszone, że Tośka i Wojtek się pogodzili? Nie cieszcie się za długo, bo za chwilę znów wszystko się zmieni :D
Do następnego! Em.

Pees. Jeśli któraś z Was chciałaby być informowana, służy opcja dodania do obserwowanych. Jednak jeśli pragniecie otrzymywać informacje prosto na waszego bloga, proszę, zostawcie w komentarzu link ;) Bóg zapłać :)