V. Jest Tosia. Tylko ona sie liczy.

18+!

Stała przed siedzącym na łóżku Wojtkiem. Miała na sobie zwiewną sukienkę w kolorze beżowym. Doskonale pamiętała, kiedy przyjmujący ją jej kupował. Niepewnie zsunęła jedno ramiączko. Zaraz potem drugie i tkanina padła u jej stóp. Jej ciało przykrywał tylko komplet czarnej koronkowej bielizny. Włodarczyk płonął. Pożerał ją wzrokiem. Zachowywali się trochę jakby przeżywali swój pierwszy raz - ich niepewne ruchy, ukradkowe spojrzenia. To wszystko działo się tak, jakby od tych kilku chwil zależało ich dalsze życie. Oddychali szybko. Mieli wrażenie, że zaraz eksplodują. Gabriela, mimo że stała tuż przed Wojtkiem, podeszła jeszcze bliżej. Ułożyła prawą dłoń na jego karku i delikatnie podrapała skórę siatkarza paznokciami.

-Przeszkadza mi twoje ubranie. Muszę się go pozbyć. - szepnęła i schyliwszy się pociągnęła do góry koszulkę siatkarza, by po chwili rzucić ją w kąt.

Usiadła na jego kolanach i podciągnęła się. Spojrzała w jego czekoladowe oczy. Czasem przypominały jej barwę gorącej czekolady, którą niegdyś wspólnie pijali w Andrychowie. Czekała na jego ruch. W jego oczach dało się dostrzec miliony ogników. Pragnął jej. Teraz! Natychmiast! Przewrócił ją na plecy i szybko rozpiął skórzany pasek u spodni. Zawisł nad nią i delikatnie musnął jej usta swoimi. Wojtkowe palce wplotły się we włosy dziewczyny, a ona sama na niski głos przyjmującego jęknęła. Szeptał jej do ucha jakie ma plany wobec niej. Powoli językiem zataczał kółka na jego płatku. Doprowadzał tym Gabrielę do szewskiej pasji.

-Lubię tę bieliznę. - przyznał, ciągnąć palcem za ramiączko biustonosza.

-Przykro mi, ale jeśli chcesz coś dziś osiągnąć musisz się jej pozbyć. 

Wsunął swój wskazujący palec za gumkę koronkowych bokserek dziewczyny. Głośno westchnęła. Przeszedł ją przyjemny dreszcz. Gab podniosła się na łokciach, by Włodarczyk mógł pozbyć się górnej części jej bielizny. Po chwili poczuła jak materiał zsuwa się z jej piersi. Siatkarz złożył na biuście dziewczyny kilka pocałunków, a następnie zsunął się niżej. Całował jej całe ciało pozostawiając na rozpalonej skórze mokre ślady swojej obecności. Jęczała. Wiła się pod wpływem jego dotyku.

-Włodarczyk, ściągaj te cholerne spodnie! - zażądała.

-Aż tak ci się pali? - uniósł lewą brew. - Kochanie, mamy całą noc...

Zdjął z niej ostatnią część ubioru. Złożył na jej ustach namiętny pocałunek i gładząc wewnętrzną część ud zsunął się niżej. Krzyknęła. Przeszedł samego siebie. Gabriela zaciskała w ekstazie dłonie na materiale pościeli. Jej mięśnie kurczowo się zaciskały. Moment później odpiął guzik swoich ciemnych szortów. Husko zaśmiała się i jakby chciała powiedzieć nareszcie, ale Włodarczyk skutecznie uniemożliwił jej to pocałunkiem.

-Zadowolona? - zapytał tuż przy uchu dziewczyny, chwilę po tym jak zdjął przedostatnią część garderoby. - Mogę działać dalej?

Nie czekał na odpowiedź. Udzielił jej sobie sam. Ręce Gabi, które jeszcze przed chwilą badały umięśniony tors przyjmującego, przeniosły się na jego biodra. Chłopak spojrzał jej w oczy. Zaśmiała się cwaniacko, a siatkarz odpuścił. Pozwolił, by to ona rozebrała go do końca. Po chwili szare bokserki leciały w kierunku szafy. Ulokował się między jej nogami. Husko uniosła swoje niebotycznie długie kończyny i zaplotła je wokół bioder Włodarczyka. Wreszcie. Tak upragniona chwila. Powolne ruchy Wojtka z czasem przybierały na sile. Prawą ręką masował jej niewielkich rozmiarów piersi, lewą podtrzymywał się na materacu łóżka, a językiem toczył wojnę w jamie ustnej swojej dziewczyny. Gdy przeniósł swoje pocałunki na jej szyję i dekolt, głośno jęczała. W głębi duszy chłopak cieszył się, że mieszkali sami. Jej przyśpieszony oddech i wydawane krzyki sprawiały, że poziom jego dumy rósł. I nadszedł ten moment. Moment, w którym oboje rozsypali się na drobniuteńkie kawałeczki. Chwilę później siatkarz opadł tak, że połową ciała leżał na niej. Wtulił głowę w zagłębienie jej szyi. Gabriela zgiąwszy rękę ułożyła dłoń na głowie przyjmującego i delikatnie gładziła jego włosy.

-Włodarczyk, musisz iść do fryzjera...

Zaśmiał się cicho.

-... usłyszał po świetnym seksie.

Nadszedł sądny dzień. Sama myśl o obronie pracy magisterskiej przerażała Gabrielę. Zastanawiała się też co u Antoniny. Od jakiegoś czasu nie miała z Iwanowną żadnego kontaktu. Poświęciła się całkowicie nauce i przyjmującemu. Czasem Wojtek siłą musiał odciągać ją od książek, by choć na chwilę odpoczęła. Zdarzało się też tak, że siatkarz, przebywający cały czas w Bielsku, budził się w środku nocy, a obok niego nie było dziewczyny. Znajdował ją dopiero w salonie przed laptopem z ogromnym kubkiem kawy. Kręcił z dezaprobatą głową. Był przekonany, że szatynka była przygotowana idealnie. Piątka pod pracą była tylko formalnością. Husko nie widziała także co się dzieje z Kamilem. Kwasowski sporadycznie kontaktował się z Wojtkiem, a jeśli już - była to szybka rozmowa. Pod salą, w której siedziała komisja pojawiła się dwadzieścia minut przed czasem. Przed wejściem na uczelnię dostała kopniaka na szczęście od chłopaka, więc wierzyła, że wszystko pójdzie zgodnie z planem. Punkt dziewiąta weszła do sali. I zaczęło się. Przez dziesięć minut opowiadała o swojej pracy, a nic później z tego nie pamiętała. Stres opanował ją całkowicie. Po kolejnych dziesięciu minutach wyszła na korytarz, a siedzący na ławce naprzeciw drzwi Włodarczyk stanął na równe nogi. Podeszła do niego powoli i, ułożywszy na jego klatce piersiowej dłonie, złożyła na jego ustach delikatny pocałunek.
-Może mi pan mówić pani magister.

-Moja ukochana pani magister! - krzyknęła z radości Antonina i rzuciła się Gabrieli na szyję.
Szatynka wybuchnęła śmiechem.
-Ona to akurat jest moja i niczyja inna. - Wojtek przywitał się z przyjacielem uściśnięciem ręki. Był zły, że ani Gab, a tym bardziej Kwasowski nie powiedzieli mu, że spotyka się z Antoniną.
-Jeb się, Włodarczyk.
Husko, ubrana w czarną kloszowaną sukienkę sięgającą do połowy ud i wysokie szpilki zwracała uwagę Kamila. Kwasowski nie mógł się uspokoić. Gdy Gabriela podeszła do niego, by podać mu kawę, niby przypadkiem delikatnie dotknął jej nogi. Nie uszło to uwadze dziewczyny.
Nie! - krzyknął jego rozum. - Jest Tosia. Tylko ona się liczy. Gab jest kobietą Wojtka. Kwasowski, uspokój się. Jego serce szalało w piersi. Ale nic na to nie mógł poradzić. Widok Gabrieli od zawsze wzbudzał w nim inne uczucia niż widok obcej kobiety.
-Za obronione prace. - Husko podniosła kieliszek z czerwonym winem, które piła wraz z Antonią.
-Za obronione prace.
I tak jedna butelka za drugą. Wojciech zdecydował się na nieco mocniejszy trunek. Zawartość butelki whisky znikała w powolnym tempie. Może dlatego, że Kamil spasował - postanowił tego wieczoru upić się sokiem pomarańczowym. Chciał być trzeźwy, gdy wróci z Tośką do mieszkania. Panowie żyli własnym światem. Rozmawiali o motoryzacji, sporcie i kobietach - oczywiście swoich kobietach. Panie natomiast nadrabiały czas, podczas którego się nie widziały. Opowiadały, co działo się na studiach, jak mijało im przygotowanie do ostatniego egzaminu. Rozmawiały także o Wojtku i Kamilu. Gab cieszyła się szczęściem przyjaciółki. Uradował ją sms, który dostała kilka dni wcześniej od Kwasowskiego. Poinformował ją, że po obronie wpadnie do niej - z niespodzianką. Od razu wiedziała co, a raczej kto tą niespodzianką będzie. Miała nadzieję, że Iwanownej w końcu się uda.

*

W mieszkaniu Kamila pojawili się nieco po godzinie dwudziestej trzeciej. Nie mieli daleko. Dystans około kilometra pokonali w niespełna piętnaście minut. Zdecydowali się na spacer. Antonina chciała się trochę przewietrzyć, bo wypite wino dawało się we znaki. Ale przecież musiała jakoś uczcić obroniony licencjat, czyż nie? Gdy w końcu wdrapali się na piąte piętro bloku Kwasowskiego, co było nie lada wyczynem, Kazanka od razu opadła na kanapie. Kamil, by wpuścić do mieszkania świeże powietrze, otworzył drzwi balkonowe i już po chwili delikatne podmuchy wiatru łaskotały dziewczynę po nagich nogach i ramionach. Nieco się uspokoiła. Nie szumiało już jej tak w głowie, mówiła racjonalnie, co przed dwudziestoma minutami było niemożliwe, a ochota na kolejny kieliszek wina przeszła. Poczuła pragnienie. Leniwie zdjęła bose stopy z niskiego salonowego stolika i powędrowała do kuchni po szklankę wody. W mieszkaniu Kamila czuła się jak u siebie - zdecydowane ruchy, brak pytań do gospodarza. Podobało mu się to.
Kwasowski oparł się o framugę drzwi. Przyglądał się Antoninie, która opierała się o kuchenny blat. Podszedł do niej i odgarnął włosy dziewczyny na jeden bok. Pod wpływem jego dotyku, zamarła. Wino, które wcześniej wypiła z Gabrielą buzowało jej w głowie. Wiedziała, że nie umie oprzeć się przyjmującemu. Odwróciła się w jego stronę. Zaczęła przybliżać swoje czerwone usta do jego twarzy. Kusiła go. Kamil położył rękę na jej biodrze, przyciągając ją mocno do siebie. Całował jej odsłoniętą szyję, pragnął poznać każdą część jej pięknego ciała. Nie chciał jej na chwilę, chciał ją mieć. Chwycił ją mocno w pasie i posadził na blacie. Wpił się w jej usta, drażnił jej język i podniebienie. Tośka nie pozostawała mu dłużna, rękoma błądziła po jego szyi, klatce piersiowej, a następnie zarzuciła swoje kruche ręce na jego szyję, przybliżając go do siebie. Oderwał się od niej, by zaczerpnąć powietrza.

- Przepraszam. - ledwo powiedział, a Antoninę wbiło jeszcze bardziej w blat.

- Żałujesz?

- Tosia wypiłaś za dużo, na trzeźwo nie doszło by do tego. Ty nie jesteś taka.

- Jaka?

- Cholernie pewna siebie. - Antonina uśmiechnęła się do niego. Przyciągnęła go do siebie, oplotła nogami jego biodra. Jej krótka sukienka z ledwością zasłaniała jej seksowną czarną bieliznę. Kwasowski nie umiał się opanować. Pożerał ją wzrokiem. Chciał ją mieć.

- Jeżeli wiem czego chce, to zawsze jestem pewna siebie, a alkohol nie ma tutaj nic do rzeczy. - przygryzła lekko płatek jego ucha, a on przymknął na chwilę oczy. Czuł jej usta na swojej szyi, nie umiał się opanować. Z ledwością tylko zapytał:

-Więc czego chcesz?

- Ciebie w swoim łóżku. - oczy mu się rozszerzyły.

- Kim jesteś i co zrobiłaś z moją Tosią?

- Nie jestem Twoja, Kwasowski. - powiedziała stanowczo, odsuwając się od niego.

- Ale będziesz, szybciej niż myślisz.

- Uwielbiam Cię w tej koszuli. - przyciągnęła go z powrotem za kołnierzyk do siebie i przygryzła jego dolną wargę. Szalał z pożądania. - Kamil, do kurwy! Gdybyśmy byli u mnie, powiedziałabym, że chcę ciebie w swoim łóżku.. a tak muszę cię zaciągnąć do twojego.

- Tośka, jesteś zbyt ważna, jesteś wstawiona.

- Boże, musisz taki być?

- Jaki?

- Tak idealnie niedoskonały? - zaśmiał się. Antonia nie wytrzymała. Zaczęła rozpinać koszulę przyjmującego namiętnie przy tym go całując.

- Nie wytrzymam. - usłyszała i poczuła jak mocno osadza ją na sobie.

Jego dłonie znajdowały się na jej pośladkach, a on sam kierował się razem z nią w stronę sypialni. Położył ją delikatnie na łóżku i zdjął z siebie koszulę. Po chwili Antonina poczuła jego dłoń pod swoją sukienką. Błądził ręką po jej wewnętrznej stronie uda, przyciągnęła go do siebie. Całował jej dekolt i szyję, przewróciła go na plecy i usiadła na nim. Zdjęła z siebie sukienkę i rzuciła ją w kąt pokoju.

- Jesteś idealna. - wymruczał jej do ucha. Całowała całe jego ciało. Pomógł jej w rozpięciu skórzanego paska. Białe bokserki, podkreślały jego męskość, a blondynka nie ukrywała zadowolenia. Chwycił ją w pasie i po chwili to znów on był górą. Rozpiął koronkowy biustonosz dziewczyny i zaczął lekko podgryzać jej piersi. Szalała z rozkoszy. Z nikim nie było jej tak dobrze. Zaczął schodził niżej i już po chwili zdjął z niej koronkowe stringi. Kiedy był już między jej nogami, dziewczyna pozbyła się ostatniej części garderoby mężczyzny. Dalej droczył się z nią, jedną ręką delikatnie masował jej piersi, a drugą ręką doprowadzał ją do granic wytrzymałości. Jego usta przywarły do drugiej piersi. Nie umiała się opanować, jej coraz głośniejsze pojękiwania napawały go dumą.

- Dalej będziesz się upierać, że nie będziesz moja? - wyszeptał jej do ucha.

- Jak zaraz nie zrobisz tego co już dawno powinieneś, to Cię zabiję. - nie musiała długo czekać na jego reakcję. Jej nogi powędrowały na jego biodra oplatając go, a on sam wszedł w nią pewnie. Na początku pomału poruszał biodrami, Antonina nie mogła już dłużej wytrzymać. I wtedy przeszedł samego siebie. Drażnił jej piersi, poruszając się coraz szybciej powodując zbliżające się uczucie spełnienia. Wbiła paznokcie w jego nagie plecy. Ich jęki zaczęły być coraz szybsze i głośniejsze. W końcu poczuła jak fala wzmożonego ciepła ją ogarnia, a ona sama czuje się spełniona. Po chwili obok niej opadł Kamil. Uspokajali swoje oddechy leżąc obok siebie. Przyciągnął ją ramieniem do siebie.

- Byłaś wspaniała. - ucałował ją w głowę, a ona nadal próbowała uspokoić oddech. - Dobrze mi z Tobą, wiesz?

- Wiem.

***

Em: Przepraszam za demoralizację. Dark - czekamy na Twój ruch. Ponoć podjęłaś wyzwanie, czyż nie? :3 Fragment "dwójki" - tekstu po słynnej pojedynczej gwiazdce - na prośbę Win napisałam ja. Zgadujcie który :p

Win: Mój udział w rozdziale V jest znikomy.. Em, dziękuję! :*